“ធ្វើការដេរប៉ាក់និងដេរអាវ Zang ជាការងារដែលខ្ញុំស្រឡាញ់បំផុត។”នេះជាពាក្យក្នុងចិត្តរបស់លោកស្រីZhuo Ma ដែលជាអ្នកស្នងតំណែងបេតិកភ័ណ្ឌអរូបិនៃគម្រោងបេតិកភ័ណ្ឌវប្បធម៌ថ្នាក់ខេត្តគឺបច្ចេកទេសសិល្បៈដេរសម្លៀកបំពាក់ជនជាតិ Zang ។
តាំងពីអាយុ១៥ឆ្នាំលោកស្រី Zhuo Ma ដែលរស់នៅក្នុងឃុំ Benzilan ស្រុក Deqin មណ្ឌលស្វយ័តជនជាតិ Zang Diqing ខេត្តយូណានបានចាប់ផ្តើមធ្វើការដេរប៉ាក់ លោកស្រីរៀនធ្វើបាន១០ឆ្នាំ ទើបធ្វើចេញអាវ Zang មួយសម្រាប់លើកដំបូងក្នុងជីវិតរបស់លោកស្រី។ បច្ចុប្បន្ននេះ លោកស្រី Zhuo Ma ដែលមានអាយុ៥៥ឆ្នាំមានរោងចក្រសម្លៀកបំពាក់ជនជាតិ Zang របស់ខ្លួនឯង ហើយមានផលិតផលសម្រាប់លក់ដូរនៅនឹងកន្លែងនិងតំបន់ជុំវិញ។
“អាវ Zang ប្រពៃណីត្រូវការធ្វើដោយដៃ បច្ចេកទេសសិល្បៈនៃអាវ Zang ស្ត្រីមានភាពស្មុគស្មាញបន្តិច ឯអាវ Zang សម្រាប់យុវវ័យ មនុស្សវ័យកណ្តាល មនុស្សចាស់មានម៉ូដខុសៗគ្នា សម្ភារៈសម្រាប់ផលិតអាវនិងគ្រឿងអលង្ការសុទ្ធតែជាគ្រឿងសំខាន់ បើមានតែម្នាក់ឯងធ្វើ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ត្រូវចំណាយជាងដប់ថ្ងៃដែរ។”
អាវ Zang បានដើរតួនាទីសំខាន់ណាស់ក្នុងជីវភាពរស់នៅនៃប្រជាជន Zang នៅទីនោះនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ប្រហែលម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានមួយសម្រាប់ ពេលចូលរួមពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ពិធីបុណ្យសព បុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីឬបុណ្យផ្សេងៗ និងការរាំរបាំ Guozhuang ជាដើម សុទ្ធតែត្រូវប្រើប្រាស់។ ប៉ុន្តែទីនោះ បច្ចេកទេសសិល្បៈធ្វើអាវ Zang ធ្លាប់ជួបបញ្ហាស្ទើរតែជិតបាត់បង់។“ខណៈពេលដែលឪពុកខ្ញុំទទួលការអញ្ជើញឱ្យធ្វើអាវរបាំពីព្រះវិហារ Dongzhulin គាត់បានជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលចេះបច្ចេកទេសសិល្បៈធ្វើអាវZangប្រពៃណីនៅទីនោះ។”លោកស្រី Zhuo Ma និយាយបែបនេះ។
លោកស្រី Zhuo Ma បានប្រាប់យើងថា ឥឡូវនេះ រោងចក្រអាចធ្វើអាវ Zang ជាច្រើនប្រភេទ សមល្មមសម្រាប់ស្លៀកពាក់ប្រចាំថ្ងៃនិងក្នុងកម្មវិធីប្រើជាផ្លូវការ តម្លៃវាមានរាប់ពាន់យ័នដល់រាប់ម៉ឺនយ័ន ដោយសារបច្ចេកទេសសិល្បៈយ៉ាងវិចិត្រ ផលិតផលរបស់ពួកគេត្រូវបានប្រមូលយកទៅរក្សាទុកនៅសារមន្ទីរជាច្រើន។
ឆ្នាំមុន ព្រះវិហារ Dongzhulin បានរកឃើញលោកស្រី Zhuo Ma ទៀត ដើម្បីអញ្ជើញគាត់ធ្វើអាវរបាំថ្មី ឯអាវរបាំចាស់ គឺធ្វើដោយឪពុកលោកស្រី Zhuo Ma នៅកាលពីមុន ។“ក្នុងជីវិតខ្ញុំគឺខ្ញុំធ្វើតែរឿងមួយ គឺការធ្វើអាវ Zang ។”លោកស្រី Zhuo Ma និយាយបែបនេះផង ទឹកមុខគាត់បានលេចចេញនូវស្នាមញញឹមប្រកបដោយសុភមង្គលនិងមោទនភាព។
អ្នកសារព័ត៌មាន៖ Zhang Ruogu Xiong Yan Chu Donghua Li Wenjun
អ្នកនិពន្ធ៖ លីហ្សា