ជនពិការដៃទាំងសងខាង ប៉ុន្តែចាំងពន្លឺក្នុងវិស័យអក្សរផ្ចង់ និងកីឡា

　　នៅទីក្រុងបុរាណលីជាំងមានភាពអ៊ូអរ បន្ទប់សិក្សារបស់លោក ហឹ ជីកាំងធ្វើឱ្យមនុស្សជាច្រើនផ្អាកដំណើររបស់ខ្លួន ។

　　អ្វីដែលទាក់ទាញមនុស្សនោះគឺ ស្នាដៃអក្សរផ្ចង់ព្យួរក្នុងបន្ទប់សិក្សារបស់លោក ហឹ ជីកាំង ឬជាវិធីដែលលោក ហឹ ជីកាំង សរសេរអក្សរផ្ចង់គឺការសរសេរដោយប្រើប្រាស់មាត់ខាំជក់ ។ ពេលលោកបញ្ចប់ការសរសេរ ពួកគេនឹងទះដៃសសើរដល់លោក​ លោក ហឹ ជីកាំង ហើយលោកសប្បាយរីករាយខ្លាំងណាស់ ។ លោកយល់ឃើញថា នេះជាមនោសញ្ចេតនារបស់លោកទៅកាន់ពិភពលោក និងជាកម្លាំងលើកទឹកចិត្តដល់គាត់ឆ្ពោះដំណើរទៅមុខ ។

　　ពេលលោក ហឹ ជីកាំងមានអាយុ ១១ ឆ្នាំ គាត់បានបាត់បង់ដៃទាំងពីរ បន្ទាប់មក លោកក្លាយជាកីឡាករពិការមួយរូប ។ គាត់បានឈ្នះមេដាយមាសចំនួន ៣២ គាត់ព្យួររូបភាពកាលជាកីឡាកររបស់ខ្លួនក្នុងបន្ទប់សិក្សា ។

　　ក្រោយការលើកទឹកចិត្តពីឪពុក លោក ហឹ ជីកាំង ចាប់ផ្តើមហាត់សរសេរអក្សរផ្ចង់ដោយប្រើប្រាស់មាត់ខាំជក់ ដើម្បីត្រៀមខ្លួនទៅសាលាវិញ ។ ប៉ុន្តែ ការប្រើប្រាស់មាត់ខាំជក់ពិបាកណាស់ ខាំរយៈពេលយូរ ធ្មេញឈឺណាស់ និងពិបាកបរិភោគអាហារ ប៉ុន្តែ លោកយល់ឃើញថា ខ្លួនគ្មានផ្លូវផ្សេងទេ។ លោកហាត់សរសេរពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ យកឈ្នះលើការលំបាកដែលមិនអាចនឹកស្មានដល់ ហើយចុងក្រោយ លោក ហឹ ជីកាំងបានសរសេរអក្សរផ្ចង់យ៉ាងល្អប្រសើរ ។

　　អក្សរផ្ចង់ធ្វើឱ្យលោក ហឹ ជីកាំងមានទំនុកចិត្តឡើងវិញក្នុងជីវិត ចំពោះកីឡាគឺធ្វើឱ្យជីវិតលោកកាន់តែអស្ចារ្យ ។ នៅឆ្នាំ ១៩៨៤ លោកបានតំណាងទីក្រុងលីជាំងចូលរួមការប្រកួតកីឡាជនពិការខេត្តយូណាន បានឈ្នះមេដាយមាសចំនួនបីគ្រឿងក្នុងការប្រកួតរត់ចម្ងាយ ៤០០ ម៉ែត្រ ការប្រកួតរត់ចម្ងាយ ៨០០ ម៉ែត្រ ការប្រកួតលោតចម្ងាយ ។ ក្នុងពេលជាកីឡាករ លោក ហឹ ជីកាំងបានឈ្នះមេដាយមាស ៣២ គ្រឿង ក្នុងការប្រកួតកីឡាជនពិការគ្រប់ថ្នាក់ ។

ទន្ទឹមនឹងការអភិវឌ្ឍនៃប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយថ្មី លោក ហឹ ជីកាំងមានគោលដៅថ្មីគឺការរៀនធ្វើវីដេអូខ្លី ក្រោយពីលោករៀនមួយខែ សព្វថ្ងៃ លោកចេះខាំប៊ិច​បញ្ជាអេក្រង់​​ទូរស័ព្ទ​ដៃកាត់វីដេអូខ្លួនសរសេរអក្សរផ្ចង់ ហើយផ្សព្វផ្សាយលើវេទិកាវីដេអូខ្លី ។

　　លោក ហឹ ជីកាំងបានរៀបរាប់ថា “ខ្ញុំមានសង្ឃឹមថានឹងអាចលើកទឹកចិត្តរបស់អ្នកចូលចិត្តអក្សរផ្ចង់ ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថា ជីវិភាពរបស់ខ្ញុំនឹងអាចលើកទឹកចិត្តដល់មនុស្សកាន់តែច្រើន ។”

　　ប្រភព៖xinhua

　　អ្នកបកប្រែ៖刘蓉