រូបភាពពិសេសនេះពិពណ៌នាអំពីរឿងនិទានរបស់លោកស្រី ចាំង ​គុយម៉ៃ

2021-03-08 17:31:20 |ប្រភព:

លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ អាយុ ១៧ ​ឆ្នាំ ​។

ថ្ងៃទី២៥ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០២១ មហាសន្និបាត​បូក​សរុប​​លទ្ធផល​ការងារ ​និង​ផ្តល់​ប័ណ្ណសរសើរ​ស្តីពីសមិទ្ធផល​នៃ​យុទ្ធនាការ​ពុះពារ​លុប​បំបាត់​​ភាព​ក្រីក្រទូទាំងប្រទេសចិនបានរៀបចំនៅវិមានសភាប្រជាជនចិន ​លោកស្រី ចាំង ​គុយម៉ៃ បានទទួលប័ណ្ណ​សរសើរលើ​សមិទ្ធផល​ពុះពារ​លុបបំបាត់​ភាពក្រីក្រ​ទូទាំងប្រទេសចិន។ ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃទិវានារីអន្តរជាតិ សូមយើងមកមើល​រូបភាព​របស់លោកស្រី ចាំង ​គុយម៉ៃ​ជាមួយគ្នា ​។

នៅឆ្នាំ ១៩៨៤ លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ​ នៅក្រុងចុងទាន(ក្រុងសាំងគីលីឡា) ​។

នៅឆ្នាំ១៩៧៤ លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ ​និង​បងស្រីចេញស្រុកកំណើតខេត្តហឺឡុងជាំងមកដល់ខេត្តយយូណាន  ដើម្បីធ្វើការអប់រំ ពេលនោះ លោកស្រីទើបតែពេញវ័យ​។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ ចាប់ផ្តើមធ្វើការ ។ នៅឆ្នាំ១៩៨៤ លោកស្រីទៅ​សាលា​ជីទី​នៃមន្ទីរព្រៃឈើក្រុងចំទាន(ក្រុងសាំងគីលីឡា)ក្នុងការបង្រៀន គាត់ចាប់ផ្តើមធ្វើការតំាងពីឆ្នាំនោះ។ ក្នុងរយៈពេលធ្វើការ លោកស្រី​បាន​ចូលរួម​ការប្រឡងចូលមហាវិទ្យាល័យ នៅឆ្នាំ១៩៨៨ លោកស្រីចាប់ផ្តើមសិក្សានៅវិទ្យាល័យអប់រំលីជាំង (សាលាឧត្តមសិក្សា​គរុកោសល្យលីជាំង) ​។ ក្រោយពីលោកស្រីបានបញ្ចប់ការសិក្សា ត្រូវបានចាត់ទៅស្រុកហ្វាភីងក្រុងលីជាំង ហើយបាន​បង្រៀន​នៅអនុវិទ្យាល័យមជ្ឈមណ្ឌល និងអនុវិទ្យាល័យជនជាតិ ។

នៅឆ្នាំ ១៩៨៨ លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ សិក្សានៅវិទ្យាល័យការអប់រំលីជាំង (សាលាឧត្តមសិក្សាគរុកោសល្យលីជាំង) ​។

នៅឆ្នាំ២០០១ លោកស្រីជានាយកមណ្ឌលកុមារកំព្រាស្រុកហ្វាភីង លោកស្រីមិនគា្រន់តែយកចិត្តទុកដាក់​ដល់ស្ថានភាពផ្លូវចិត្ត​របស់​កុមារប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងថែទាំសុខភាពរបស់កុមារទៀតផង ។ ប៉ុន្តែ សុខភាពរបស់លោកស្រីមិនសូវល្អទេ តែងតែ​ទៅមណ្ឌលកុមារ ​និងមន្ទីរពេទ្យ ។ ក្នុងរយៈពេលនោះ លោកស្រីក៏បង្រៀននៅសាលា ការបង្រៀនក៏មិនឥតឈប់ឈរ ដូច្នេះ លោកស្រីបាន​នាំកូនបួន ប្រាំនាក់ទៅសាលា មានកុមារខ្លះមានអាយុតូចណាស់នៅមិនចេះដើរ លោកស្រីបានស្ពាយកុមារនោះ កុមារទាំងអស់ក្នុងមណ្ឌល​កុមារកំព្រា​ហៅលោកស្រីជា”ម៉ែ” ​។

នៅឆ្នាំ ១៩៩២  លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ  ទៅកំសាន្តនៅបឹងអឺហៃក្រុងតាលី ។

នៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ ២០០៨ សាលានារីដែលបង្រៀនដោយមិនគិតថ្លៃបានបង្កើតឡើង គឺវិទ្យាល័យនារីស្រុកហ្វាភីង ចាប់ពីពេលនោះមក លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ តែងតែឆ្លាស់គ្នាទៅមណ្ឌលកុមារកំព្រាកុមារ ​និងវិទ្យាល័យនារីស្រុកហ្វាភីង ។ រាល់ម៉ោង ៦ យប់ លោកស្រីចេញពីវិទ្យាល័យនារីស្រុកហ្វាភីងទៅមណ្ឌលកុមារកំព្រាកុមារ គ្មានថ្ងៃខាននោះទេ ។

នៅឆ្នាំ ១៩៩២  លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ រាំជាមួយសិស្សនៅសួនមេអំបៅតាលី ។

នៅវិទ្យាល័យនារីស្រុកហ្វាភីង ​គេអាចរកឃើញលោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ នៅបន្ទប់សិក្សា ទីធ្លាកីឡា អគារសិក្សា បន្ទប់គេង​របស់​សិស្ស​ជាដើម ។

នៅឆ្នាំ ១៩៩៥  លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ បង្រៀននៅអនុវិទ្យាល័យស៊ីចូវក្រុងតាលី ​និងថតរូបភាពជាមួយសិស្ស ។

រាល់ម៉ោង ៥ ព្រឹក  លោកស្រីនឹងទៅអគារសិក្សាដើម្បីបើកទ្វារ និងភ្លើង ហើយពិនិត្យស្ថានភាពរបស់សិស្ស ។ ពេលលោកស្រីហត់ លោកស្រីនឹងសម្រាកលើកៅអីមួយភ្លែត។ ក្រោយពីសិស្សចេញពីរៀន ​លោកស្រីនឹងពិនិត្យអគារម្តងមួយជាន់ៗ ដើម្បីបញ្ជាក់ថា មាន​សុវត្ថិភាព ក្រោយមក លោកស្រីនឹងទៅបន្ទប់គេងដើម្បីមើលសិស្ស ។ លោកស្រីតែងតែធ្វើការរហូតដល់ពេលយប់ជ្រៅ ។

នៅឆ្នាំ ១៩៩២  លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ បង្រៀននៅអនុវិទ្យាល័យជនជាតិហ្វាភីង ពេលនោះ លោកស្រីទើបបានធ្វើការវះកាត់លើក​ទី២ ។

នៅវិស្សមកាលធំ ​និងតូច លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ ទៅផ្ទះរបស់សិស្ស ដើម្បីស្វែងយល់ពីស្ថានភាពរបស់សិស្ស និងដោះស្រាយ​បញ្ហា​របស់​សិស្ស ដោយមិនអនុញ្ញាតឱ្យសិស្សបោះបង់ការសិក្សាដោយសារមូលហេតុគ្រួសារនោះទេ។ តាំងពីវិទ្យាល័យនារីស្រុកហ្វាភីងបាន​បង្កើត​ឡើង  លោកស្រី​ បានទៅដល់ផ្ទះរបស់សិស្សចំនួន ១៥៥០ គ្រួសារ នៅ ៤ ស្រុក ក្នុងក្រុងលីជាំង ដំណើរសរុបនេះមានចម្ងាយប្រមាណ ១១ ​ម៉ឺនគីឡូម៉ែត្រ។ ទោះបីជាលោកស្រីមានជំងឺប្រមាណ ១០ មុខ តែលោកស្រីតែងតែនិយាយថា “ក្នុងរយៈពេល ១០ ឆ្នាំ ខ្ញុំមិនអាច​បំភ្លេចទម្លាប់នេះទេ ខ្ញុំទម្លាប់ទៅហើយ អាចតស៊ូបាន ​។”

នៅឆ្នាំ ១៩៩២  លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ មើលថែកុមារនៅមណ្ឌលកុមារកំព្រាកុមារស្រុកហ្វាភីង ​។

នៅថ្ងៃទី ​១ ខែធ្នូ ​ឆ្នាំ២០២១  លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ ពិនិត្យស្ថានភាពរបស់សិស្សរៀន ។

នៅថ្ងៃទី ​៣១ ខែមីនា ​ឆ្នាំ២០២១   លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ ច្រៀងចម្រៀង”កោតសរសើរផ្កាហុងមៃ ”ជាមួយសិស្ស ។

ក្នុងរយៈពេល ១០ ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ មានសិស្សចំនួន ​១៨០០ នាក់បានជាប់ក្នុងការប្រឡងចូលសាកលវិទ្យាល័យ ហើយចាកចេញចេញ​ពីភ្នំ ។

រឿងនិទានរបស់លោកស្រី ចាំង គុយម៉ៃ ដូចជាចម្រៀងក្នុងនិទាឃរដូវដែលមានកម្លាំងទាក់ទាញដ៏ខ្លាំងក្លា ។

អ្នកបកប្រែ៖ 刘蓉