លោក Zhang Xiong មកពីគ្រួសារល្ខោនទានមួយនៅទីក្រុងគុនមីញខេត្តយូណាន។ ពេលគាត់មានអាយុ១០ឆ្នាំគាត់បានចូលសាលាសិល្បៈខេត្តយូណានដើម្បីរៀនល្ខោនទាន។
ចំពោះការសិក្សាល្ខោនទានមិនមានភាពងាយស្រួលឡើយ ក៏នឿយហត់ដែរ។ ដោយសារទ្រាំទ្រនឹងភាពនឿយហត់មិនបាន ឆ្នាំ១៩៨៥ លោកបានរៀនធ្វើការលក់ដូរគ្រឿងសមុទ្រតាមមិត្តភក្តិ។នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ៩០ ពេលនោះមនុស្សធម្មតាបានប្រាក់ខែជាង១០០០យ័ន តែលោក Zhang Xiong បានក្លាយទៅជាអ្នកមានស្តុកស្តម្ភដែលមិនមានចំនួនច្រើនទេនៅទីក្រុងគុនមីញ។
ក៏ប៉ុន្តែប្រហែលចាប់ពីឆ្នាំ១៩៩៩ សុខភាពរបស់លោកបានលេចចេញបញ្ហា តែងតែមានអារម្មណ៍ថា នឿយហត់។ ពីឆ្នាំ២០០៣មក លោកក៏ក្រោកពីគ្រែមិនរួច។ ប្រហែលពីរឆ្នាំក្រោយមកទៀត លោក Zhang Xiong ទើបឆែកឃើញច្បាស់មូលហេតុឈឺ នេះជាជម្ងឺកម្រមួយ ហៅថាជម្ងឺ “Osseous disease ឬស្ពោតឆ្អឹង ”។
សុខភាពរបស់លោកបានគ្រាន់បើជាបន្តបន្ទាប់ដោយពឹងផ្អែកលើឱសថ ឥឡូវនេះ គាត់អាចលើកឡើងដៃ អាចញ៉ាំបាយដោយខ្លួនឯង ក៏អាចរំកិលរទេះរុញបានដោយខ្លួនឯង។ឥឡូវនេះ លោកបានផ្ទេរការលក់ដូរគ្រឿងសមុទ្រឱ្យអ្នកដទៃ បាត់បង់ឱកាសរកទ្រព្យសម្បត្តិ ដើម្បីចំណាយពេលកាន់តែច្រើនកំដរសមាជិកគ្រួសារ។
លោកបានយកចិត្តទុកដាក់ដល់គ្រួសារ ជាមួយគ្នានេះ បានយកចតិ្តទុកដាក់ដល់ល្ខោនទានដែលលោកបានស្រឡាញ់តាំងពីតូចដល់ឥឡូវនេះផងដែរ។ ក្នុងមន្ទីរល្ខោនទានដែលបង្កើតដោយលោក Zhang Xiong នៅឃុំបុរាណ Guandu រាល់ថ្ងៃពុធដល់ថ្ងៃអាទិត្យនាម៉ោង២ល្ងាច ពួកគេនឹងធ្វើការសម្តែងល្ខោនទានតាមពេលកំណត់។
លោក Zhang Xiong យល់ឃើញថា៖“មន្ទីរល្ខោនទានជាការងារដែលមានអត្ថន័យណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ៕”
អ្នកសារព័ត៌មាន៖ Zhu Dongran Li Wenjun
អ្នកនិពន្ធ៖ លីហ្សា